Over vriendschap en sluitbiezen

Ik heb een hele goede vriendin. Zo eentje van het soort dat me verstaat zonder woorden en omgekeerd. En als er dan al woorden gesproken worden, zijn het meestal dezelfde J

Zo ging het ook met de naai-verslaving. Op hetzelfde moment dat ik me inschreef voor naailessen, kocht zij, zonder dat we het van elkaar wisten, haar eerste lapje stof bij Vermiljoen. Om eens te proberen …

Ergens in januari dit jaar kwamen we eens samen om te naaien. Ik, met mijn toch wel dikke 3 maand naai-ervaring, ging haar eens tonen hoe dat in zijn werk ging…

Sindsdien wordt er nog veel meer afgetetterd, nu ook over naaien, patroontjes, stofkes, knopen, tiretten en nog zoveel meer. Welgeteld 6 maanden later maakt ze, zonder enige ervaring of les, al de mooiste dingen, zoals dit hemdje voor haar jongste spruit.

Dit prachtige hemdje brengt ons ‘naadloos’ bij het 2^e deel van de titel: sluitbiezen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind dat toch telkens een gepuzzel.

Zo maakte ik een tijdje terug een bloesje voor Mona. Heb ik me daar zitten zoeken op hoe zo’n sluitbies (waar je knopen en knoopsgaten zitten) in elkaar steekt. Het hielp ook niet echt dat de werkbeschrijving uit de Knippie kwam…  Na lang zoeken en surfen had ik het dan toch gevonden.

Een tijdje later maakte die vriendin ook een hemdje en ja, ook zij sukkelde met de sluitbiezen. Nadat we er samen ons hoofd nog eens hadden over gebroken (want ja, ik was het inderdaad ondertussen terug vergeten hoe ik het ook weer deed) lukte het dan toch.

Tot ze vorige week terug een hemdje wilde maken en opnieuw sukkelde met de sluitbiezen. En o ja, ook deze keer moesten we onze koppen samen steken om het systeem terug door te hebben. Deze keer echter nam ze foto’s, om het de volgende keer niet terug te vergeten.

Omdat ik denk dat wij dan wellicht de enigen niet zijn die hier toch wat moeten bij nadenken, wil ik haar uitleg graag met jullie delen – vele duidelijker dan de Knippie ;-). Ik hoop dat jullie er wat aan hebben.

"Hoe doe jij dat toch, ...

... om bij elk stuk dat je naait een perfect passend truitje of t-shirtje te vinden?"

Dat is een vraag die ik nogal dikwijls krijg.

Awel, zo doe ik dat ...

Ik neem altijd een stukje van elke stof die ik liggen heb mee in mijn tas aan een hangertje. Als ik dan een leuk truitje of t-shirtje vind kan ik direct kijken of het past bij een nog te maken/gemaakt kledingstuk.

Als ’t zwiert, is ’t goed

Dat is het motto van mijn 4-jarige meid wat rokjes en kleedjes betreft.

Dus maakte ik haar een halterjurk. Een zalig jurkje om te maken én te dragen …

Het stofje is Mod Charm van Anthology. 

Dat de dochter het goed vond, daar twijfel ik ondertussen niet meer aan: zelfs om in het zwembadje te gaan wou ze het niet uitdoen en ze wilde er daarstraks eigenlijk in slapen ook. Dit kleedje zal hier nog veel gedragen worden – ik voel het J

De volwassen versie

Een tijdje geleden tekende ik een patroontje voor een kleedje voor Mona. Ik vertrok van een bestaand A-lijn model en tekende daarop een vierkante hals. Beleg aan het bovenstuk en paspel ertussen en dan krijg je zoiets.

Omdat ik het een leuk model vond, maakte ik een volwassen versie voor mezelf. En dat ziet er dan zo uit.

Het stofke komt van bij de stoffenwinkel om de hoek: Den Beer in Harelbeke :-)
De binnenkant van het bovenstukje werkte ik af met lichte tricot. De voorkant werd mee vast gestikt met de paspel en het rokdeel. Voor het beleg aan de achterkant gebruikte ik Vliesofix - zo hant die mooi vast aan de achterzijde zonder met de hand te moeten vastnaaien.

Grazie Graziela !

Een tijdje geleden kondigde Vermiljoen een nieuw merk stof in haar winkel aan, en wat voor één: By Graziela - met leuke prints en felle kleurtjes. Volledig mijn ding, dus er werd snel een half metertje ingeslagen, met een shortje voor Imaani in gedachten.

Maar in plaats van enkel een shortje voor Imaani, bleek er uit dat half metertje ook nog een communie-cadeautje én een kleedje voor de jongste te gaan. En 'k heb nu nog over! Grazie Graziela dus, voor haar extra brede stof!

Het shortje en kleedje komen uit dit Japans boekje

In plaats van het shortje volledig in de appeltjesstof te maken, zoals oorspronkelijk het idee was, maakte ik enkel de zakjes uit deze stof. De appeltjes waren in het echt iets groter dan ik in gedachten had en vreesde dat het anders wat over-the-top zou zijn.



Wie trouwens al eens werkte met Japanse naaiboekjes, weet dat ze het daar niet zo nauw nemen met de afwerking aan de binnenkant van het kledingstuk. Aangezien ik jammer genoeg nog geen overlock heb en omdat de blauwe stof van het shortje enorm rafelde, wou ik toch de naden wat proper afwerken. Ik vond een aantal manieren om naden proper af te werken op de site van Oliver + S. Misschien kenden jullie deze al, maar voor mij was deze methode toch nieuw. En zo ziet de binnenkant er nu ook vrij proper uit.

Ook voor Mona combineerde ik de stof met jeans.



De ronde 'appelzakjes' vond ik er goed bij passen. Een tutorial vond ik hier. Naast dit ronde zakje, wordt daar trouwens ook uitgelegd hoe je 49 andere soorten zakjes maakt.


Dat je kroost fotograferen niet altijd simpel is, moet ik jullie wellicht niet vertellen. Zeker niet als je ze dan nog eens samen op de foto wil, in goed licht, en waarbij je liefst nog iets deftigs van het kledingstuk ziet ... U begrijpt, de foto's zijn dan niet altijd dat en ja, ook een koekje wordt dan weleens gebruikt om dit alles toch te doen lukken.

Met het shortje, kleedje en portemonneetje waag ik trouwens mijn kans in deze leuke wedstrijd. Wie weet ...

Een lubberend gat...

Neen, ik ga hier niet ingaan op welbepaalde lichaamsdelen en het al dan niet lubberig zijn ervan, het gaat hem hierover :

Het zit zo: in de naailes begon ik de laatste les nog aan het in elkaar zetten van een zomers kleedje. Het patroontje is simpel: voorpand, achterpand en halsrand + beleg. Het in elkaar zetten ging dan ook bijzonder vlot. Ik moest thuis enkel nog de zoom en het beleg van de hals stikken. Maar bij dat laatste ging het dus mis... Tot 4 keer stikte ik het beleg opnieuw vast, maar het ding bleef lubberen en bleef scheef. Dan uiteindelijk maar in de wasmachine gedaan, laten drogen en gestreken met stoom, hopend op een mirakel.

Het is er iets op verbeterd, maar mijn oog wordt er toch telkens naar toe getrokken. Nu ja, het was een proefstofje en het zal zeker dienst doen op warme dagen als makkelijk, 'was in -was uit - aan het lijf - kleedje'. Maar verder dan mijnen hof en het strand zal ik er waarschijnlijk niet mee komen.

Iemand tips hoe ik dit in de toekomst kan vermijden? Het model vind ik namelijk wel ok, dus zou het graag nog eens maken in een print-stofje, maar dan liefst zonder lubberend gat.

Sjakosj

Deze week werkte ik een handtas af waarvan de stof al een tijdje geknipt lag. Ik had dringend nood aan een gemakkelijke en fleurige sjakosj die groot genoeg is om potjes fruit, yoghurtjes, soep ... mee naar het werk te nemen (en ook af en toe een zak M&M's of andere zoetigheid, maak u geen illusies ;-)).

Ik was onmiddellijk weg van het model hier, maar verkleinde het patroon wel een beetje tot de afmetingen die ik in gedachten had.

De sjakosj werd gisteren als test meegenomen naar het werk en goed bevonden.

Feest ...

Gisteren mochten we naar het communiefeest van een nichtje. In aanloop naar dit feest besloot ik voor de meisjes van het gezin (en daar reken ik mezelf ook nog bij) een gepast feestkleedje te maken.

Voor Imaani was ik er onmiddellijk uit: dit patroontje zou het worden en een gepast stofje had ik ook snel gevonden.

Voor Mona lag het iets moeilijker…  Eerst maar een proefmodel maken dus. Ik maakte dé halterdress die je overal ziet opduiken, maar voor een 22-maandertje vond ik dat model net iets té ‘volwassen’. Plan B dus maar: een eigen patroontje uittekenen. Ook hier volgde een proefmodel. Behalve dat de rug te laag kwam, was ik er wel vrij tevreden over. Voor het echte feestjurkje paste ik het patroontje nog wat verder aan en koos ik één van m’n favoriete stofjes.

 

Dat werkte, want 't kind straalde dat het een lieve lust was ...

Voor mezelf vond ik een leuk patroon in Burda - het kleedje maakte ik in de naailes.

En zo geschiedde: alle meisjes van het gezin in een IeneMiene-stuk …

Voor het feestvarken zelf deden we een cadeautje mee en wat centjes. Om die centjes wat vrolijker in te kleden maakte ik de dag ervoor nog snel een portemonneetje volgens de uitleg van Balancing Everything.

Het stofje komt van hier en maakt deel uit van dit – maar hierover later meer. Het is nog een work in progress…

Toen ik na een leuke namiddag thuis kwam, merkte ik dat ik al 2 volgers had op mijn nog niet openbaar gemaakte blogje. Joepie, nog eens feest :-)