Eigenlijk feitelijk is zo'n
Antoinette niet voor mensen gelijk ik die bij een gewoon rokske al uren, ja soms dagen, doen over het kiezen van de stof(fencombi), paspel (of niet), knoopkes en andere 'fitjefatjerie'
(kwestie van uw West-Vlaams op peil te houden, niet). Want elke Antoinette is anders door de keuze van de stoffen, kleuren en paspel - het zou dus moeten 'boenk erop' zijn en zoiets bezorgt me keuzestress.
Maar bon, toen ik het kleed
voor het eerst zag, was ik verkocht, zwaar verkocht, dus begon ik lang op voorhand alle stofjes in mijn kast te visualiseren als een Antoinette. Het was zo erg dat mijne vent zich afvroeg wie in godsnaam die Antoinette was waar ik de laatste tijd zoveel mee optrok ;-). Enfin, om maar te zeggen dat ik twijfelde en veranderde en opnieuw twijfelde. Het werd uiteindelijk
deze stof in combinatie met rood (alhoewel geel ook de revue passeerde ;-)).
Naast het kiezen van de stof, deed zich nog een ander probleem voor: de maat. Mijn dochter is van de fijne soort, dat weet u al. Dus waar een 116 prima is qua lengte bleek zelfs de 104 bij nameten nog te wijd. Ik schakelde
een hulplijn in (merci!!) en paste het patroon dus wat aan.
En dan was het eindelijk zover: ik begon te stikken en hoewel ik mijn hart vasthield voor de pasvorm, bleek het patroonaanpassen goed verlopen te zijn - kleine hoera voor mezelf :-)
Het kleedje is uniek door de vele details ...
en deed dit met Imaani ...
Imaani en Antoinette, genoeg om spontaan te beginnen dromen van de zomer...
... en van een kikkerprins ;-)