Petit (Ja)pan ofte plantrekkerij

Op korte tijd zag ik enkele mooie versies van een kleedje uit één van mijn Japanse boekjes; kijk maar eens hier, hier of hier. Het hemdjurkje stond al een tijdje op mijn serieus uit de hand aan het lopen to-do lijst en deze versies deden me dus zin krijgen het naar bovenaan het lijstje te schuiven.

Dat het dit supermooie Petit Pan stofje zou worden (van bij haar uiteraard) stond sneller vast dan de maat die ik zou maken. Normaal gezien vallen de Japanse maten nogal breed uit en maakte ik in het verleden voor Imaani (5 jaar) maat 100 (ze draagt winkelmaat 110/116). Maar toen ik even bij de dames van het eerste en tweede jurkje hierboven te rade ging, besloot ik toch maar een 110 te maken. En dat bleek een goeie keuze want bovenaan en aan de mouwen zit het als gegoten. Echter: het kleedje is wel maar 'juist gepast' van lengte (ondanks dat ik wat centimeters toevoegde onderaan het rokdeel). Gelukkig heb ik nog een dochter die geniet zal hebben van het kleedje binnen hier en een dik jaar.

En dan de plantrekkerij... Het kleedje viel heel wijd uit in de taille achteraan. Daarom maakte ik in de band tussen rokdeel en bovenstuk 2 plooitjes, die in het bovenstukje uitlopen in een neepje.

Er zijn zonder enige twijfel veel 'katholiekere' en properder manieren om zoiets op te lossen, maar van patronen aanpassen heb ik helaas niet veel kaas gegeten (wat me nu nog meer overtuigt om volgend jaar patroontekenlessen te volgen - iemand hier ervaringen mee trouwens?). Maar hé, it does the job dus t kan er wel mee door - het maakt het net iets anders dan anders.

Het kleedje ga ik (wegens de lengte) niet lang in de kast laten hangen en ze draagt het nu al met een kousebroek.

En kijk eens hoe mooi dat past met haar splinternieuwe schoentjes, waar ik trouwens helemaal zot van ben. Schoon hé?