Een uit de hand gelopen cliffhanger

Al weken stond hier rechtsboven dat ik een winterjasje aan het naaien was voor de dochter(s), samen met een foto van het prachtige eindresultaat van de patronenmaakster. Daar waar dit subrubriekje van mijn blog in het leven geroepen is om u te laten weten wat er aan komt, en ok, ook om mezelf wat aan te moedigen niet aan 50 dingen tegelijk te beginnen en geen enkele daarvan af te werken, ging ik deze keer toch grandioos de mist in. Want dit jasje kwam er in de eerstvolgende blogposts niet aan en belandde telkens terug onderaan mijn to-sew lijstje... Maar ook even pleiten in mijn voordeel: geef toe, een echte winter hebben we nog niet gehad, en ze hadden een tussenseizoenjasje, dus hoogdringend was het niet.

Tot deze dame me, geheel terecht, liet verstaan dat ze nu toch wel al lang zat te wachten op een post over het jasje. En dus schoot ik in 2e vitesse...

Blijkbaar heb ik in mijn haast om foto's te nemen tussen de regenvlagendoor haar jas een beetje scheef dichtgeknoopt maar in deftig toegestrikte staat is het wel degelijk recht ;-)

... en groeiden er opeens weer jasjes aan de bomen.

Ik maakte het jasje ook in het zwart, zoals het jasje van Heidi & Finn zelf, want ik vond dat wel chic staan. De stof is een soort twill denk ik, vrij zwaar maar heel soepel en zacht (zachter dan canvas) en kocht ik op het Stoffenspektakel. Het werd gevoerd met zwarte, zachte stof met rode vierkanten (geen fleece; het is iets harder, meer zoals een ouderwets deken). En zo werd het een warm en zacht jasje, ideaal voor de aankomende winterprik volgende week :-)

Ik veranderde wel de halsuitsnijding vooraan het jasje want ik vond die veel te bloot voor een winterjas. Ik tekende ze dus hoger en maakte een "hoekje". Ook werkte ik met een knoop in plaats van met 2 linten door een knoopsgat. Ik hoorde de juf namelijk in mijn hoofd al zeggen tegen de andere juffen: "Ja zeg, Imaani heeft wel een mooie jas, maar zeg, zo'n onpraktisch ding". De knoop kan ze zelf toe doen en het ene striklint naaide ik vast tussen de voering en buitenstof van één voorpand en het andere naaide ik mee in de zijnaad zodat ze die makkelijk zelf toe kan knopen. Bovendien sluit het ook beter op die manier.

Verder nam ik 2 maten kleiner dan haar kledingmaat: ik maakte eerst een 5 jaar, maar man, ze kon er 3 keer in. Terug uit elkaar gehaald dan maar en op de patroondelen een maat kleiner getekend en opnieuw begonnen. En zelfs in de maat kleiner heb ik nog een serieus stuk mogen innemen aan de zijnaden.

Tenslotte voegde ik aan de mouwen en achteraan de jas van die 'tabjes' toe met ertussen zelfgemaakte paspel van zwarte stof met grijze bloemetjes.

Ik ben blij met het resultaat en vind dat mijn dochter er opeens zo 'groot' uitziet :-)

En ja, eindelijk prijkt er een andere cliffhanger bovenaan mijn blog en deze keer zal u niet zo lang moeten wachten; hooguit een week, want zoveel tijd heb ik nog (maar) vooraleer Mona haar boekentasje klaar moet staan. Op 1 februari gaat ook ons klein grut naar de klas... zeg ik hier nu zo stoer, terwijl mijn hart week wordt als ik er aan denk. Bij wijze van verdringing heb ik me dus op de boekentas en ander 1e-schooldag-gerief gesmeten, zodat ik er niet te veel aan hoef te denken. Want ochgotte toch, ik vind ze nog zo klein... Ik denk dat ik rap nog wat aan die boekentas ga voortdoen ;-)